Kredens i salon – narodziny z nadmiaru
Historia kredensu w salonie
Powrót mebla na salony.
W Średniowieczu kuchnia nie była częstym miejscem odwiedzin gospodarza domu (chyba, że nie miał służby). Wyposażenie kuchni było zatem praktyczne – miało szybko prowadzić do posiłku. Próżno w nich szukać zdobnych szafek, bo pierwszymi kredensami kuchnnymi były po prostu półki, na których stawiano filiżanki czy kubki.
Pomocna dłoń, Blaas, Eugen von, 1884 rok
Później zawartość półek została poszerzona o pozostałości jedzenia lub nadwyżki żywności przeznaczonej dla ubogich. Półki, pierwotnie zawieszone na ścianie, zyskały z czasem nowy kształt, w formie wolnostojących mebli, w których przechowywano żywność i talerze.
Kuchnia XVI wiek, Marten van Cleve. W głębi, w prawym, górym rogu, jest widoczny kredens.
Rozłożenie elementów w kredensie było uzależnione od ich przeznaczenia. Za zamkniętą częścią kredensu były wstawiane kubki. W otwartej przestrzeni, lub częściowo otwartej, była przechowywana żywność oraz talerze. Ale to nie wszystko. Były spotykane wersje z przeznaczeniem wyłącznie na przechowywanie zastawy, jak i bufety, czyli kredensy na żywność. Kredensami nazywano również szafki do przechowywani pościeli, w których montowano nawiewne szuflady, celem zapobiegania zawilgocenia tkanin.
Pierwsze kredensy, bogato zdobione, malowane od wewnątrz i zewnątrz, zanim trafiły do domów, były stawiane w kościele. W katedrze w Halberstadt znajduje się kredens z XII wieku zrobiony obrazami świętych.
fot. taft.k12.ca.us
Ogólnie istnieje zamieszanie w definicji, dlatego najczęściej jest stosowana nazwa ogólna, „kredens”, która najczęściej jest rozumiana jako mebel do przechowywania suchej żywności i zastawy. Od XVI wieku cechą rozróżniającą kredens kuchenny od innych mebli stojących jest wydzielona strefa półek oraz najważniejsze, posiadanie części zamkniętej, w formie szafki.
Kredens w stylu skandynawskim. North Vintage/ fot. meblarnia.com.pl
Na półkach najczęściej są stawianie kubki, filiżanki, oraz talerze. Ta część może być otwarta lub zamknięta przeszklonym frontem. W nowoczesnych kredensach można również spotkać również całkowicie zabudowane fronty.
Kredens w stylu skandynawskim Alfredo/ fot. meblarnia.com.pl
W dolnej części kredensu jest szafka, otwierana tradycyjnie, lub z przesuwnymi drzwiami. Najczęściej służy ona do przeznaczona suchej żywności, ale obecnie można w niej znaleźć schowek na serwetki, świece oraz akcesoria, które są pomocne w aranżacji stołu.
Biały kredens Feliks/ fot. meblarnia.com.pl
Uzupełnieniem kredensu są szuflady, w których są umieszczane sztućce. Ukłonem w stronę tradycji jest zamontowany blat. To dobre rozwiązanie jeśli szukamy miejsca na postawienie produktów, które zamierzamy zaraz wykorzystać. Ale z drugiej strony wymaga ono dyscypliny, aby przypadkiem nie stał się miejscem do stawiania produktów ciągle potrzebnych. Dlatego blat jest wykorzystywany jako ekspozycja elementów dekoracyjnych lub książek kucharskich.
Kredens prowansalski/ fot. meblarnia.com.pl
W nowoczesnych domach kredens jest stawiany w pobliżu kuchni i jadalni. Jest to nawiązanie do tradycyjnego umiejscowienia kredensu, który w dawnych dworach był stawiany dokładnie w tym samym miejscu, pomiędzy kuchnią a jadalnią. Przechowywano w nim zastawę, sztucę, stołową bieliznę (obrusy, serwety), a blat służył do dokończenia przygotowania posiłku przed wniesieniem go do jadalni.
Kredens angielski, Malis/ fot. meblarnia.com.pl
W przeszłości obsługą kredensu zajmował się kredencer, czyli służba dedykowana tylko do sprawowania pieczy nad kredensem. Dzisiaj kredensy kuchenne są obsługiwane przez samych domowników. I dobrze, bo nic tak nie zbliża jak kuchnia.